(1938)
powieść J. Andrzejewskiego, której istotą są rozterki natury moralnej i podejmowane przez wiejskiego księdza próby uczenia ludzi dobra. Jego działanie na rzecz innych to swoista droga do symbolicznego ładu serca, rozumianego jako uczucie łaski udzielonej przez Boga. Wielu ludzi w parafii żyje, zapominając o podstawowych normach etycznych: do zdeprawowania Anny przyczynił się sam ksiądz Siecheń, odrzucając przed laty jej uczucie, niebezpiecznego bandytę Morawca poszukuje policja, stałego czuwania wymaga też młody wychowanek Michaś, syn dziedzica deprawuje młodego chłopaka i zabija policjanta, lecz karę ponosi kto inny. Ksiądz na zapadłej wsi Sedelniki przeżywa kryzys wiary, przestaje wierzyć w sprawiedliwość, gorączkowo poszukuje drogi do prawdy i dobra, podejmuje trudne decyzje w imię tych wartości i dla nich też postępuje zgodnie z ewangelicznymi zasadami nauki moralnej, zło przezwycięża dobrem. Zainteresowanie Andrzejewskiego psychol. aspektami życiowych wyborów człowieka mieści się w ówczesnym nurcie wielkiej moralistyki w lit. światowej (np. F. Mauriac i G. Bernanos), w polskiej wcześniejsze były Dzieje grzechu S. Żeromskiego, a współcześnie Granica Z. Nałkowskiej.
- ANDRZEJEWSKI Jerzy, (1909-83)
- Andrzejewski Jerzy, (1909-83)
- Pan Cogito, (1974)