wiersz W. Szymborskiej z tomu Wołanie do Yeti (1957), w którym o kruchości człowieka i nieuchronnej przemijalności życia poetka mówi z ironiczno-żartobliwym dystansem, sięgając do potocznego słownictwa: "pomrzemy bez rutyny", "nie będziemy repetować". W Heraklitowej rzece nieubłaganie płynącego czasu niczego nie można zatrzymać ani zawrócić, wobec powyższego dobrze jest mieć świadomość, że liczy się chwila obecna, a czas egzystencji człowieka jest czasem teraźniejszym. Wiersz kończy ważne przesłanie: "Uśmiechnięci, wpółobjęci / spróbujmy szukać zgody, / choć różnimy się od siebie / jak dwie krople czystej wody".
- PRUS, Łucja (1942-2002)