(1933-99)
prozaik, dramatopisarz, autor słuchowisk radiowych, współprac. "Współczesności" (1961-67), później Polskiego Radia. Człowiek w perspektywie hist., jego udział w przebiegu dziejów, szanse działania, dylematy moralne i konsekwencje czynnego udziału w zdarzeniach to główna problematyka jego twórczości. Proza T. odznacza się dużą powściągliwością, jest oszczędna i konsekwentna. Debiutował cyklem reportaży Kocie łby (1956), następnie wydał tom opowiadań Podróż na wierzchołku nocy (1958), Pożar (1962) i Sezon w pełni (1966). W powieściach hist. sięgnął do wydarzeń ubiegłego wieku - na tryptyk z okresu powstania styczniowego składają się tomy: Spisek (1966), Dwie głowy ptaka (1970) i Powrót z Carskiego Sioła (1973). Dylematy etyczne na tle uwarunkowań hist. rozpatruje m.in. w powieściach: Gwiazda Piołun - nawiązując do ostatniego etapu życia S. I. Witkiewicza (1968), Pielgrzymi (1972), Czarny romans (1974), Odpocznij po biegu (1976), Zwierzęta zostały opłacone (1980), Drabina Jakubowa (1988), Krótka noc (1989). Psychol. konsekwencjom czynnego udziału w historii poświęcone są też tomy opowiadań Rośnie las (1977), Trzy etiudy (1980) oraz zbiór słuchowisk radiowych Herbatka z nieobecnym (1976). Odrębny, retrospektywny charakter mają opowiadania w t. Złoty wąwóz (1978). T. interesowała też osobowość pisarza, czemu dał wyraz w powieściach psychol.-obycz. Cień karła, cień olbrzyma (1983), Pismak (1984), Cierń i laur (1989). Za całokształt twórczości wyróżniony m.in. nagrodą mies. "Odra" (1978).
- Terlecki Władysław Lech, (1933-99)
- TERLECKI, Władysław Lech (1933-99)...
- TERLECKI, Cyryl (?-1607)