(1920-85)
prozaik, publicysta, dziennikarz, autor scenariuszy filmowych, współred. "Przekroju" i "Tygodnika Powszechnego", wykładowca lit. słowiańskich na Uniw. Columbia w Nowym Jorku. W pierwszych latach wojny pracował początkowo w Wilnie, po zajęciu go przez Niemców ukrywał się do 1942, a następnie zgłosił się na roboty do Niemiec upatrując w tym szansę na ocalenie. Końca wojny doczekał w obozie koncentracyjnym w Norwegii. Niezwykle barwna, wręcz kultowa postać powojennej Warszawy, miłośnik i apostoł jazzu w szarej rzeczywistości lat 50., przewodniczył dorocznym festiwalom Jazz Jamboree, na stałe wyemigrował z kraju w 1965 r. Podstawą jego twórczości jest element biograficzny, a większość książek to rozbudowana i mocno ubarwiana autobiografia. Debiutował tomem opowiadań Hotel Ansgar (1947), następnie ukazał się t. Gorzki smak czekolady Lucullus (1957). Najbardziej znaczącą pozycją w twórczości T. jest powieść Zły (1955), bezkonkurencyjny bestseller tamtych lat, znakomita panorama Warszawy. Wyraźnym powrotem do autobiografii są powieści Filip (1961) i Życie towarzyskie i uczuciowe (1967), ta druga będąca rodzajem pamfletu na warszawskie środowisko lit. i artyst. lat 60. Codzienność Polaka w czasach PRL opisana została w Cywilizacji komunizmu (1972). Zach. muzyce poświęcił książkę U brzegów jazzu (1957). Wśród pozycji wyd. na emigracji wyróżnia się Dziennik 1954 (1980) - fascynująca lektura, w której autor w sposób błyskotliwy, śmieszny, niekiedy wręcz zjadliwy opisuje powojenne środowisko lit. w kraju, ukazuje ludzi maluczkich, słabych wewnętrznie, którymi ówczesna władza dowolnie manipulowała.
- Tyrmand Leopold, (1920-85)
- TYRMAND, Leopold (1920-85)