postawa charakterystyczna dla poety-żołnierza, który swą poezją zagrzewał do boju: przykładem własnym i opisem walecznych czynów; typ poezji szczególnie popularnej w okresach walk narodowościowych, zwł. zaborów, cenionej przez romantyków, którzy swym życiem dawali wyraz głoszonym ideom. Nazwa ukształtowana od imienia poety gr. Tyrteusza (VII w. p.n.e.), który elegiami wojennymi skutecznie zagrzewał wojska spartańskie do boju, wzywając do męstwa w imię obowiązku obywatelskiego.
tyrteizm
Literatura polska