(1924)
komedia S. Żeromskiego, w której autor powraca do znanego w swej twórczości motywu - stanu wewn. rozdarcia bohatera wynikającego z potrzeby wyboru między pokusą szczęścia a powinnością moralną. Bohaterem utworu jest docent Przełęcki realizujący wraz z oddanymi kolegami uniwersyteckimi ideę tworzenia w głębi kraju ośrodków kultury. Jego uczucie do żony jednego z najlepszych współprac. Doroty Smugoniowej grozi skandalem, ale przede wszystkim zaniechaniem ambitnej misji, aby więc uchronić ideę i związek małżeński, decyduje się na rodzaj intrygi wymierzonej w samego siebie i mającej na celu wzbudzenie u kochanej kobiety uczuć pogardy. Walorem utworu nie jest, z całą pewnością, dość sztucznie zarysowana sytuacja, ale sposób prezentowania uczuć, w tym liryzm sytuacyjny z elementami dyskretnego uśmiechu.
- KALENIK, Mieczysław (ur. 1933)...
- ZIEMBIŃSKI, Zbigniew (1908-78)
- KARKOSZKA, Elżbieta (ur. 1943)