(1944)
jeden z ostatnich wierszy K. K. Baczyńskiego, oparty na ostrym kontraście wizji dziejącej się Apokalipsy i obrazu młodych żołnierzy. Wizja zagłady przypomina senny koszmar: rosnący nocą las, piętrząca się ziemia, kolumny mroku, otwarta otchłań, krzyk. Na tym tle zostali ukazani żołnierze (jasne twarzyczki, chłopcy) bezradni wobec dziejącego się zła. Zdolni do prometejskiej ofiary, potrafią przeciwstawić zagładzie tylko miłość i własną śmierć. To nie wystarcza. Wiersz kończy się obrazem spełnionej Apokalipsy.
- PODSZYCIE LASU, .
- KAMIENNY LAS, Skamieniały Las, Lunan...
- OCHRONA LASU, zmierza do zapobieżenia...