(1899)
dramat L. Rydla, wyróżniony I nagrodą na konkursie lit. pod patronatem I. Paderewskiego. Przyjęty entuzjastycznie na krakowskiej premierze, wielokrotnie wystawiany w teatrach pol. i czes. Sfilmowany w 1924 r. Znalazły w nim wyraz wszystkie zainteresowania autora: historia (obraz butnego Wojewody i środowiska szlacheckiego), baśniowa fantastyka i lud. wierzenia (pakt z diabłem), franc. sielanka rokokowa (wątek miłosny). Walory sztuki to żywa akcja, bogactwo typów ludzkich, piękno poetyckiego słowa, melodia wiersza. Słabością dramatu jest jego wtórność - Z. k. składa się z wątków i pomysłów zaczerpniętych ze Snu nocy letniej W. Szekspira, Balladyny J. Słowackiego i Zatopionego dzwonu G. Hauptmanna.