(1917-20, 1922)
pismo wyd. w Poznaniu, organ pol. ekspresjonizmu. Red. był J. Hulewicz, ale od VII 1918 r. faktycznym S. Przybyszewski. Pismo miało charakter eklektyczny. Współpracowali z nim pisarze młodopolscy (m. in. Przybyszewski, W. Berent, Z. Przesmycki, W. Orkan, K. Przerwa-Tetmajer), polemizujący z Młodą Polską ekspresjoniści, skamandryci, przyszli członkowie Czartaka. Odegrało ważną rolę po odzyskaniu przez Polskę niepodległości: skupiało pisarzy z całego kraju, należących do różnych generacji. Miało duże zasługi dla upowszechnienia lit. światowej (publikowało liczne przekłady). "Z." wydawał Bibliotekę "Zdroju".