buddyjska budowla sakralna, służąca przeważnie do przechowywania relikwii; w kształcie półkolistej czaszy zbudowanej z ziemi, kamieni i cegieł, spoczywającej na okrągłej lub kwadratowej podstawie (często kilkupiętrowej); otoczona ogrodzeniem z 4 bramami oznaczającymi strony świata; wyglądem s. przypomina kopiec, Budda pouczał bowiem, aby jego uczniowie wznosili takie ziemne kopce na rozstajach dróg; rozmiary s. są różne, od b. małych po ogromne, o wys. ok. 100 m; początkowo s. wznoszono w Indiach, Nepalu, później i w innych krajach Azji płd.-wsch.; s. przybierały też inne kształty, np. zbliżone do dzwonu; górę wieńczono iglicą lub platformą.
PJI, PEGU, SARNATH, MONGOLSKA SZTUKA, NEPALU SZTUKA, BIRMAŃSKA SZTUKA, INDYJSKA SZTUKA, ĆAJTJA, PATAN, PESZAWAR
- NEPALU SZTUKA, rozwijała się pod wpływem...
- AJUTTHAJA, miasto i port w , w...
- SAŃCZI, Sanchi