mierzenie jasności obiektów nieba, wykonywane najczęściej metodami fotometrii fotoelektrycznej, która polega na kierowaniu światła badanego ciała wprost na detektor elektroniczny; klasyfikację gwiazd według wielkości gwiazdowych przyjęto w starożytności według zasady, że wielkość jest tym większa im blask słabszy; w 1856 angielski astronom N. Pogson wprowadził stosowaną do dziś logarytmiczną skalę fotometryczną, w której różnicy pięciu wielkości gwiazdowych odpowiada dokładnie 100-krotny stosunek natężenia światła; ponieważ zachowano zasadę Ptolemeusza, że najsłabsze widoczne okiem nieuzbrojonym gwiazdy są szóstej wielkości, jasność najjaśniejszej gwiazdy nocnego nieba, Syriusza, wyraża się wartością -1,46 mag.; jasność Księżyca w pełni wynosi -12,7 mag., jasność Słońca -26,8 mag.
- astrofizyka, dział astronomii zajmujący...