Chorutanie, Słowianie karantańscy
plemię słowiańskie zamieszkujące od VII w. n.e. w dorzeczu górnej i środkowej Drawy i Mury. Stosunkowo wcześnie powstała organizacja polityczna K. pod przywództwem księcia Waluka, która przetrwała upadek tzw. państwa Samona w końcu lat 50-tych VII w. Za księcia Boruty K., walcząc z Awarami lub wspierając Bawarów przeciwko Frankom, zostali uzależnieni od tych ostatnich. Nadzór nad K. od 745 sprawował książę Bawarów (w tym czasie rozpoczęła się ich chrystianizacja), zaś po ich buncie 788 ich książęta byli zależni bezpośrednio od króla frankońskiego. Przez pewien czas K. zachowali pewną autonomię, lecz po upadku powstania Ljudevita posawskiego (do którego się przyłączyli) 820 utracili resztki autonomii. Od tej pory Karantanią (Karyntią) zarządzali hrabiowie frankońscy. Pomimo utraty niezależności politycznej K. zachowali aż do schyłku średniowiecza szereg własnych, słowiańskich instytucji państwowych i zwyczajów, szczególnie warstwa drobnego rycerstwa (kosezi), które powoli przekształciło się w wolnych chłopów.