jedno z największych plemion wschodniosłowiańskich, zamieszkujące we wczesnym średniowieczu w dorzeczu górnego Dniepru, Dźwiny i Wołgi, gdzie przybyli w ciągu VII i VIII w. z dorzecza środkowego Dniepru. Osadnictwo K. koncentrowało się wokół głównych grodów – Połocka i Smoleńska. K. zostali włączeni w obręb Rusi Kijowskiej już za czasów Ruryka (862), jednak K. połoccy utrzymali w końcu IX i X w. pewną autonomię (w Połocku panowała lokalna dynastia książęca). Nazwa K. została zanotowana w źródłach pisanych po raz ostatni w 1162.
KRYWICZE
Nauki społeczne i humanistyka