arabska mniejszość etniczna zamieszkująca najw. na Bliskim Wschodzie mokradła zw. Howaiza (o pow. ok. 20 tys. km2), położone w płd. Iraku, u styku wód Tygrysu i Eufratu (miejsce biblijnego Edenu); uważani za potomków starożytnych Babilończyków i Sumerów jeszcze w latach 70. XX w. żyli w kompletnej izolacji, utrzymując się z rybołówstwa; do rozgłosu M. przyczynił się Thor Heyerdahl, który tam wybudował statek z trzciny i popłynął nim do Indii i Afryki, by dowieść, że Sumerowie mogli odbywać podobne podróże; w latach 50. XX w. Brytyjczycy opracowali projekt kanału irygacyjnego na obrzeżu bagien, zrealizowany po części przez Irak; spowodowało to, że cywilizacja M. i unikalny ekosystem został zniszczony, ok. 200 tys. mieszkańców wyemigrowało; resztki bagien Howaiza (pozostało ok. 15%) próbują uratować organizacje ekologiczne.
- DŻABALPUR, ang. Jabalpur