po stratach wojennych, zmianie granic, migracjach repatriantów i wysiedlanych ubytek liczby mieszk. był bardzo głęboki, lecz po wojnie wskutek najwyższego w Europie przyrostu naturalnego (19,5‰ i 800 tys. urodzeń w 1954), populacja relatywnie szybko odbudowała się, podlegając jednocześnie przemianom cywilizacyjnym: przenosiny do miast związane z uprzemysłowieniem, wzrost przeciętnego trwania życia do 71 lat w 1974, ograniczenie śmiertelności noworodków, opanowanie epidemii chorób, dziesiątkujących mieszkańców w poprzednich okresach (gruźlica, choroby weneryczne, choroby wieku dziecięcego); po niżu demograficznym w latach 60. nastąpił wtórny wyż 1970-84, gdy wskaźnik przyrostu sięgnął 10,7‰ w 1976, i kolejne zahamowanie tempa przyrostu w latach następnych, połączone ze względnym starzeniem się społeczeństwa; w połowie lat 90. było 5,5 mln osób w wieku poprodukcyjnym; 10,6 mln poniżej 18 lat; od roku 2001 ujemny przyrost naturalny, równocześnie spadek liczby zawieranych małżeństw (do poziomu 5,5 na 1000 ludności – w poł. lat 80. zawierano ich 9); na 100 mężczyzn przypada 105,5 kobiety; utrzymuje się zróżnicowanie regionalne pod względem gęstości zaludnienia; poczynając od 1990 wydłuża się średnia dł. życia, która 2005 osiągnęła poziom 79,2 lat dla kobiet i 70,6 lat dla mężczyzn.
- DEMOGRAFICZNA PROGNOZA, przewidywanie, na podstawie...
- DEMOGRAFIA, nauka zajmująca się...
- SPIS LUDNOŚCI, badanie ludności przeprowadzane...