należą do rodziny chińsko-tybetańskiej; wyróżnia się, w zależności od klasyfikacji, dwa (centralnotybetański i zachodniotybetański), cztery (wschodnio-, zachodnio-, centralno- i południowotybetański) lub więcej j.t.; gł. formy pisane to: klasyczny j.t. z zabytkami piśmiennictwa od VII w., žang-žung - wymarły starotybetański język religii bon, nowotybetański język pisany, tybetański pisany literatury społ.-polit. i naukowej oraz wiele j. mówionych, m.in. balti, purik, ladakhi, zanskari, lahuli, spiti; j.t. pisane posługują się tybetańskim pismem sylabicznym, składającym się z 30 znaków podstawowych i wielu ligatur.
- CHIŃSKO-TYBETAŃSKIE JĘZYKI, rodzina języków używanych...
- TYBETAŃSKI JĘZYK, język mieszk. , używany...
- TYBETAŃSKA LITERATURA, za twórcę pisma tybetańskiego...