w polskim prawie średniowiecznym jedna z pieniężnych kar prywatnych (płat), forma sankcji zawierająca w sobie zarówno elementy kary, jak i odszkodowania; n. płacona była za okaleczenie, zranienie czy pobicie, jej wysokość zróżnicowana była tak w zależności od pozycji społ. poszkodowanego, jak i stopnia uszkodzenia ciała; we współcz. polskim prawie karnym swoisty środek o charakterze represyjno-odszkodowawczym; polega na obowiązku uiszczenia przez skazanego określonej sumy pieniężnej na rzecz pokrzywdzonego lub na cel społeczny wskazany przez sąd; n. nie może być orzeczona samoistnie, lecz tylko łącznie z inną karą, orzeczenie n. może mieć charakter obligatoryjny (skazanie za kradzież drzewa w lesie) lub fakultatywny (np. w przypadku skazania za umyślny występek o charakterze chuligańskim).
- KOMPOZYCJA, (hist.)
- rycerstwo, w średniow. Europie...