postacie biblijne
Adam jest pierwszym stworzonym przez Boga człowiekiem. W żydowskiej tradycji Adam rozumiany był jako osoba korporatywna, symbolizująca wszystkich ludzi, dlatego też św. Paweł pisał w Adamie wszyscy umierają (1 Kor 15,22). Opowiadanie o stworzeniu przez Boga Ewy z ciała (boku lub żebra) Adama przedstawia w sposób narratywny i symboliczny kwestię relacji płci. Stworzony Adam okazuje się być samotny i żadne stworzenie mu nie wystarcza. Ewa okazuje się częścią Adama, której mu brakowało: Ta jest dopiero kością z moich kości i ciałem z mego ciała! (Rdz 2,23).Imię Adama nawiązuje do hebrajskiej nazwy adama – ‘ziemia’, z której Bóg ulepił człowieka. Imię Ewa (chawwa), które nadał kobiecie Adam, oznacza „matkę wszystkich żyjących”. Adam według tradycji biblijnej przeżył 930 lat. Księga Rodzaju wymienia z imienia spośród jego dzieci trzech synów: Kaina, Abla i Seta. Z postaciami pierwszych rodziców wiąże się w sposób szczególny kwestia cierpienia i śmierci w życiu człowieka. Porusza ją opowiadanie o rajskim ogrodzie Eden i buncie ludzi wobec Stwórcy. Człowiek stworzony przez Boga na jego obraz i podobieństwo chciał być sam jak Bóg i za namową podstępnego węża kusiciela sięgnął po zakazany owoc poznania dobra i zła. Ewa zerwała owoc i dała także Adamowi. Zamiast boskiej wszechwiedzy rozpoznali swą nagość jako haniebną, dlatego uczynili sobie prowizoryczne przepaski z liści i z poczuciem winy ukryli się przez Bogiem. Nie byli już niewinni, musieli opuścić wspaniały urodzajny ogród z drzewem życia, którego bram odtąd strzegli przed nimi cherubini uzbrojeni w ogniste miecze. Ziemia stała dla nich nieurodzajna i ciernista, poród kobiety bolesny, a relacje między małżonkami naznaczone tęsknotą kobiety i dominacją mężczyzny. Adam i Ewa są przedstawiani jako protoplaści rodzaju ludzkiego i zarazem w ich losach odbijają się losy ludzkości. Paweł w Liście do Rzymian pisze o grzechu Adama i śmierci, która stała się udziałem wszystkich ludzi. W typologii Pawłowej Adam jest przeciwstawiany sprawiedliwemu i posłusznemu wobec Boga Chrystusowi, a Ewa – Marii, matce Jezusa. W żydowskiej i chrześcijańskiej tradycji Ewa była przedstawiana w sposób negatywny, jako główna winowajczyni grzechu i upadku człowieka.