Bohaterka szkicu powieściowego Anielka Bolesława Prusa.
Dziewczynka trzynastoletnia, pochodzi z rodziny ziemiańskiej. Wraz z rodzicami i bratem Józiem mieszka w majątku na wsi, stanowiącym część posagu matki. Zaniedbywana przez matkę, zajętą swoimi chorobami i opieką nad synem, czas spędza w towarzystwie guwernantki, panny Walentyny, lub na zabawach z psem Karuskiem. Biega po ogrodzie, karmi ptaki, nawiązuje znajomość z Magdą, córką chłopa Gajdy. Podsłuchawszy rozmowę ojca Jana z Żydem Szmulem, dowiaduje się o kłopotach finansowych i stosunkach ojca z panią Weiss. Obserwuje zmiany zachodzące we dworze: niezadowolenie służby i parobków, smutek rodziców. Nie może zrozumieć ojca, który z lekceważeniem odnosi się do ciotki Anny Skotnickiej, szukającej w ich domu wsparcia. Po odejściu guwernantki usiłuje uczyć się sama. Wysłuchawszy kłótni o szkodę między ojcem a Gajdą, wyprasza u chłopa darowanie kary jego córce, Magdzie, odpowiedzialnej za pilnowanie koni. Po wyjeździe ojca do miasta i pożarze dworu, wraz z matką i bratem przenosi się do folwarku pani Janowej, zarządzanego przez karbowego Zająca. Zapada na zdrowiu i zaczyna chorować. Przeżywa śmierć Karuska, który po tułaczce z majątku do folwarku, postrzelony przez chłopów, wreszcie dociera do dziewczynki i umiera na jej rękach. Niedługo potem dzieci rozstają się z matką, która licząc na wsparcie ze strony ciotki prezesowej, przeprowadza się do kuzynki do miasta. Anielka pogrążą się w smutku i w chorobie, zaczyna pisać wiersze. Janowa umiera, lecz wiadomość o jej śmierci nie dociera do dzieci. Wreszcie, na ratunek dzieciom przychodzi baronowa Weiss, właścicielka majątku w sąsiedztwie i kochanka Jana. Anielka i Józio zostają zabrani do jej pałacu w Wólce. Dziewczynka umiera na oczach ojca, po spowiedzi i przyjęciu sakramentu namaszczenia, na wieść o śmierci matki i odkrywszy w baronowej panią Weiss, znaną jej z opowieści Szmula.