Postać biblijna.
Syn Beora z Petor w kraju Ammawitow, prorok i wieszcz pogański, jednak według tradycji biblijnej rozmawiający z prawdziwym Bogiem. Wezwał go król Moabu, Balak, bojąc się za grożenia ze strony Izraela wkraczającego do Kanaanu. Balaam miał przekląć Izraelitów, ale zabronił mu tego Bóg. Król Moabu nalegał jednak przysyłając Balaamowi hojne dary. Prorok wyruszył w drogę na oślicy, która jednak zobaczyła stojącego na drodze anioła z mieczem i trzykrotnie odmówiła kontynuowania podroży.
Bita, przemówiła do Balaama, aż w końcu i on sam ujrzał anioła. Posłuszny Bogu przybył do Moabu, gdzie z okolicznych wzgórz i szczytów trzykrotnie pobłogosławił miast przeklinać Izraela. Rozgniewanemu królowi wygłosił proroctwo o zwycięstwie Izraela nad Moabem. Fragment tego proroctwa interpretowany był później w duchu mesjańskim: Widzę go, lecz jeszcze nie te raz, dostrzegam go, ale nie z bliska: wschodzi Gwiazda z Jakuba, a z Izraela podnosi się berło (Lb 24,17).