Postać z powieści Czesława Miłosza Dolina Issy.
Leśnik w lasach należących do rodziny Surkontów, dziadków Tomasza a Dilbina. Ożeniony z brzydką córką bogatego gospodarza z Ginia, ojciec dwójki dzieci, dręczony chorobą wiecznego nienasycenia. Postawiwszy dom (przedmiot zazdrości okolicznych mieszkańców), popada w apatię i pijaństwo. Nie może znaleźć miejsca w życiu, sam nie wie, co - grzech, strach czy coś innego - odbiera mu spokój. Dręczy go wspomnienie z przeszłości: napotkany w lesie Rosjanin wracający z niemieckiej niewoli próbował napaść na niego z siekierą, ale przestraszył się i uciekł. Wtedy Baltazar poszedł za nim i zastrzelił go z ukrycia.
Nie mogąc poradzić sobie z rozpaczą i czując przy sobie obecność diabła, zaczyna szukać pomocy. Udaje się do czarownika Masiulisa, ale ten, odprawiwszy stosowne obrzędy, przyznaje, że na siłę dręczącą Baltazara nie może nic poradzić. Postanawia zatem szukać rady u sławnego rabina w Szyłelach. Mądrość rabina, wyrażona w sentencji Nie przeklinaj człowieku własnego losu, bo kto myśli, że ma cudzy, a nie własny los, zginie i będzie potępiony, rownież nie przynosi spodziewanej ulgi.
Kiedy żona i dzieci wyjeżdżają do Ginia, Baltazar podpala dom. Na widok płomieni przybiegają z pobliskiej wsi mężczyźni, by gasić pożar. Wtedy Baltazar zabija stojącego na ich czele Wackonisa i rzuca się do ucieczki. Ranny z ręki syna zamordowanego Wackonisa, umiera po kilku dniach. Chociaż przed śmiercią ksiądz udzielił mu ostatniego namaszczenia, odszedł z tego świata w przekonaniu, że jest potępiony. W ekranizacji powieści (Dolina Issy, reż. T. Konwicki, 1982) rolę Baltazara zagrał Krzysztof Gosztyła.