Bohater "Lochów Watykanu" Andre Gide’a.
Przyrodni brat głównego bohatera powieści, Lafcadia Wluiki. Julius reprezentuje najwyższe sfery: jest arystokratą z pochodzenia, a równocześnie - jako pisarz - pretenduje do Akademii Francuskiej. Jego powieść Dech wyżyn jest niezwykle poprawna moralnie i estetycznie, jednak wydaje się, że mimo jej pożądanych walorów, autor nie znajdzie się w gronie akademików. Sytuacja ta wyraźnie zbliża go do Lafcadia, nieślubnego syna księcia Justusa Agenora de Baraglioul (ojca hrabiego Juliusa).
Pisarz znajduje intelektualną podnietę w wolnomyślicielstwie i swobodzie życia młodszego, pełnego wdzięku brata. Razem opracowują nawet koncepcję nowej powieści Juliusa, której tematem ma być zbrodnia bez zasadna. Kiedy niespodziewanie okazuje się, że pisarz jednak został powołany do Akademii, raz jeszcze zmienia swoje poglądy i na powrót staje się głosicielem cnót konserwatywnych i wartości chrześcijańskich. O wątpliwej wartości jego przekonań świadczy fakt, że kiedy Lafcadio wyznaje mu, iż to on zamordował szwagra Juliusa i chce teraz zgłosić się na policję (ktoś inny został aresztowany za tę zbrodnię), hrabia radzi mu milczeć... i iść do spowiedzi, okraszając swe wystąpienie pseudouczuciowym wyznaniem: A ja zaczynałem cię kochać!...
Postać Juliusa de Baraglioul jest elementem zawartej w powieści satyry na intelektualną elitę Francji, która nadaje ton życiu społecznemu mimo swej moralnej pustki, a często i ograniczeniu umysłowemu (postacie obu szwagrów pisarza: Antyma Dubois i Amadeusza Fleurissoire).