Postać biblijna.
Syn Neriasza, królewski urzędnik, pisarz i zarazem zwolennik (przyjaciel i sekretarz) prześladowanego proroka Jeremiasza, który podczas oblężenia Jerozolimy przez Babilończyków głosił zbliżający się upadek i bezskutecznie wzywał do nawrócenia. Pod dyktando Jeremiasza Baruch spisywał proroctwa i odczytywał je w świątyni, gdyż prorok miał tam zakaz wstępu.
Towarzyszył Jeremiaszowi i pomagał się ukrywać. Przypisywana mu deuterokanoniczna Księga biblijna miała zostać napisana podczas wygnania w Babilonii. Tradycja biblijna wiąże też z osobą Barucha odzyskanie i przekazanie arcykapłanowi świątynnych naczyń liturgicznych, które Babilończycy zrabowali i zanieśli do Babilonii.