Postać o tym imieniu pojawiająca się w kilku sztukach Eugène’a Ionesco.
Współczesny Everyman, a zarazem klasyczny outsider, egzystujący na chwiejnych zasadach w statecznym społeczeństwie. Na pozór nic go nie wyróżnia: wygląda przeciętnie, wykonuje zwyczajną pracę, chodzi do biura, utrzymuje kontakty towarzyskie, ma drobne wady i wystarczająco dużo zalet, by zjednać sobie paru wiernych przyjaciół.
Skala cech osobowych Bérengera rozciąga się od zaniedbanego i nadużywającego alkoholu pracownika wydawnictwa (Nosorożec) po króla Bérengera I, stwórcę i jedynowładcę niezależnego fantastycznego państewka (Król umiera czyli Ceremonie). W odróżnieniu od reszty "normalnych" ludzi Bérenger dostrzega pęknięcie w racjonalnej strukturze świata i z uporem broni się przed zatratą w niebycie, chaosie, odmawiając udziału w zbiorowym pochodzie ku czemuś, co dla niego jest zatrważającą otchłanią.
W Nosorożcu Bérenger okazuje się jedynym człowiekiem stawiającym czoło epidemii "nosorogacizny". Podczas gdy całe miasto z różnych pobudek godzi się na przemianę w nosorożce, najskromniejszy z obywateli uparcie broni swojego człowieczeństwa, barykadując się w domu i z lękiem nasłuchując tętentu kopyt. Bunt człowieka, który do niedawna był życiowym nieudacznikiem i samotnikiem, wydaje się żałosny i bez znaczenia, a jednocześnie heroiczny.
O ile w Nosorożcu Bérenger sprzeciwia się ślepemu instynktowi naśladownictwa, płaskiego konformizmu oraz presji tłumu, o tyle w Mordercy nie do wynajęcia bohater walczy z ponadludzką, metafizyczną siłą samej śmierci, ukrytej pod przebraniem tajemniczego miejskiego mordercy. Oskarżeniem świata o skandal śmierci jest ceremonia detronizacji Bérengera w Król umiera. Osamotniony w dotkliwym przeczuciu absurdalności życia, mimo to walczy z własną śmiertelnością do ostatniego oddechu, do ostatniej sceny.