Jedna z głównych bohaterek powieści Zofii Nałkowskiej "Granica".
Justyna jest nieślubną córką kucharki pracującej najpierw w hrabiowskim domu Tczewskich, a na starość w domu rodziców Zenona Ziembiewicza. Wcześniej matka Justyny służyła w mieście i być może to pan domu był ojcem dziecka, ale tego nigdy nie wyjawiła córce. W dzieciństwie Justyna była ulubioną towarzyszką zabaw młodych hrabianek, dzięki czemu zyskała ogładę i trochę dziecinnej francusczyzny.
Dziewiętnastoletnia dziewczyna spotyka w Boleborzy Zenona, syna nowych pracodawców jej matki. Młody człowiek pociąga ją z wielu względów i Justyna, bez żadnej refleksji, zostaje jego kochanką. Po śmierci matki, której ciężka choroba nie została w porę zauważona przez Ziembiewiczów, a praca nie doczekała się wynagrodzenia, Justyna, teraz służąca w mieście, spotyka ponownie Zenona.
Naiwność dziewczyny, jej dziecinny żal po matce, a także zachowanie rodziców Ziembiewicza powodują, że Zenon, będąc już w związku z Elżbietą Biecką, znowu nawiązuje z nią krótkotrwały romans. Chwilowe oszołomienie kończy się wraz z zajściem Justyny w ciążę. Dodatkowym ciosem jest rozmowa Bogutówny z Elżbietą. I choć panna Biecka porzuca Zenona, Justyna wie, że ofiarowane jej przez Ziembiewicza pieniądze nie mają być wyprawką dla dziecka.
Nie umie, jak jej matka, zdecydować się na urodzenie nieślubnego potomka i poddaje się aborcji. Nigdy jednak nie potrafi wybaczyć tego Ziembiewiczom. Choć Elżbieta znajduje jej kolejne zatrudnienia w firmach, o których jakoby Justyna marzyła, a Zenon otacza ją (wbrew sobie) opieką materialną, Justyna popada w coraz głębszą depresję i coraz gwałtowniej nienawidzi swego dawnego kochanka i jego rodziny. W końcu udaje jej się wtargnąć do gabinetu Ziembiewicza i oślepić go kwasem. Po nieudanej próbie samobójczej zostaje aresztowana.
W ekranizacji Granicy z 1938 r. (reż. J. Lejtes) postać Bogutówny zagrała Lena Żelichowska, w 1977 r. (reż. J. Rybkowski) rolę tę grała Sławomira Łozińska.