Postać historyczna, bohater szeregu utworów literackich.
Syn Serwilii, znany przede wszystkim jako zabójca (obok Gajusza Kasjusza) Gajusza Juliusza Cezara; wychwalany przez republikanów jako godny potomek rodu Brutusów, Marek popełnił samobójstwo po przegranej bitwie pod Filippi (42 p.n.e.).
Umieszczony na samym dnie piekieł u Dantego (nota bene w paszczy Lucyfera), B. bywa niekiedy traktowany jako wzorcowy zdrajca przyjaźni Cezara (nieprzypadkowo w Juliuszu Cezarze Szekspira to przed nim właśnie pojawia się duch zamordowanego wodza ze złowróżbną zapowiedzią Zobaczysz mnie pod Filippi), ale również jako ucieleśnienie cnót republikańskich i prawdziwy spadkobierca idei Katona (patrz wielka mowa Brutusa w tym samym dramacie Szekspira).
Żona Brutusa (a córka Katona Młodszego), Porcja, miała popełnić po śmierci męża samobójstwo połykając rozżarzone węgle z domowego ogniska. Czyny Brutusa są tematem m.in. wspomnianego już Julisza Cezara Szekspira, tragedii Alfierego Brutus drugi i Woltera La mort de César, a także melodramy Herdera Brutus.