Reklama

​Buendía Amaranta

Bohaterka powieści "Sto lat samotności" Gabriela Garcii Marqueza.

Córka Josego Arcadia i Urszuli Buendíów. Jako nastolatce brakowało jej trochę wdzięku, miała za to dużo wrodzonej dystynkcji i jakąś wewnętrzną powściągliwość, odziedziczoną po zmarłej babce. Zakochała się we włoskim nauczycielu tańca i muzyki o nazwisku Pietro Crespi. Ten jednak wybrał jej przyszywaną siostrę Rebekę Buendía. Rozgoryczona Amaranta poprzysięgła, że nigdy nie dopuści do ich ślubu. 

Reklama

Knując wciąż nowe drobne intrygi przeciągała okres ich narzeczeństwa w nieskończoność, aż w końcu Rebeka poślubiła Josego Arcadio Buendíę młodszego. Po jakimś czasie Pietro Crespi oświadczył się Amarancie. Ta najpierw go zwodziła, a potem zdecydowanie odtrąciła. Załamany adorator popełnił samobójstwo. Amaranta, chcąc w ten sposób wyleczyć swoje wyrzuty sumienia, włożyła rękę w ogień. 

Po wyleczeniu rany nosiła na ręce czarny bandaż, który do końca życia pozostał symbolem jej dziewictwa. Z własnego wyboru została zgorzkniałą, lecz wciąż dystyngowaną starą panną (odrzuciła również oświadczyny pułkownika Gerinalda Marqueza). Pozwoliła  sobie  tylko  na flirt z nieletnim Aurelianem Jose Buendíą, synem Pułkownika i Pilar Ternery, dla którego była ciotką. 

Flirt ten szybko jednak skończyła, gdy o mało co została przyłapana przez Urszulę. Amaranta dnie spędzała głównie na robótkach ręcznych na ganku rodzinnego domu w Macondo. To tam któregoś dnia objawiła jej się śmierć i poleciła przystąpić do tkania własnego  całunu.  Kazała  pracować  uczciwie i zapowiedziała, że Amaranta umrze, kiedy tkanina będzie skończona. Tak też się stało. Przed śmiercią Amaranta zebrała od wszystkich mieszkańców  Macondo liściki z wiadomościami, które chcieliby przekazać zmarłym bliskim. Zamknięte w skrzyni pochowano je razem z nią.   

Encyklopedia Internautica
Reklama
Reklama
Reklama