Narrator powieści Francisa Scotta Fitzgeralda Wielki Gatsby.
Jest człowiekiem młodym, ale zdążył wziąć udział w pierwszej wojnie światowej, która nauczyła go, że od życia nie należy zbyt wiele oczekiwać. Charakteryzują go umiar, spokój i skromność - cechy deficytowe w szalonych latach 1920., kiedy wielu ludzi uczyniło z życia ciągnącą się bez końca zabawę. Nick Carraway pochodzi ze Środkowego Zachodu, jest absolwentem Uniwersytetu Yale, mieszka i pracuje jako makler w Nowym Jorku.Ma aspiracje bardzo umiarkowane, zadowala się tym, co ma, nie pragnie sukcesu i powodzenia za wszelką cenę.
Wyznaje zasadę, iż nie powinien oceniać ludzi, bo byłoby to oznaką nagannej wyższości. Nick nawiązuje bliską znajomość ze swoim bajecznie bogatym sąsiadem, Jayem Gatsby’m, który prosi go o pomoc w zaaranżowaniu spotkania z Daisy Buchanan, dawną ukochaną Gatsby’ego, a kuzynką Nicka. Ta wspólna sprawa pozwala Nickowi poznać Gatsby’ego z zupełni innej strony niż na ogół znają go ludzie, oczarowani legendą jego bogactwa i tajemniczej przeszłości. Widzi w nim człowieka wrażliwego i romantycznego, na swój sposób zgoła prostodusznego. Nick bezstronnie relacjonuje dramatyczne wypadki, których kulminacją jest śmierć Gatsby’ego.
Mimo że bezpośrednio uczestniczy w wydarzeniach, nie feruje wyroków na temat innych osób, nawet jeżeli zachowują się niegodnie czy wręcz podle. Nick zjednuje sobie sympatię czytelnika opanowaniem i neutralnością, tudzież autoironią, bo przygląda się on z rezerwą nie tylko innym ludziom, ale przede wszystkim samemu sobie: Do dziś pozostała mi obawa, że coś istotnego przeoczę, że coś mi się wymknie, jeśli nie będę pamiętał, iż poczucie fundamentalnych zasad przyzwoitości nie wszystkim przy urodzeniu jest równo dane - jak to mój ojciec snobistycznie zauważył, a ja ze snobizmem powtarzam (przeł. Ariadna Demkowska-Bohdziewicz).
Owo autoironiczne stwierdzenie znamionuje w istocie bardzo pesymistyczny pogląd Nicka na świat, w którym przyzwoitość występuje tak rzadko, że zakrawa na snobizm.