Narratorka i bohaterka debiutanckiej powieści Françoise Sagan Witaj, smutku
Cecylia, której matka zmarła, gdy dziewczyna miała dwa lata, znajduje się pod wyłączną opieką ojca, wiodącego swobodny tryb życia zamożnego paryżanina. Siedemnastoletnią Cecylię i jej ojca Raymonda łączą wręcz wspaniałe stosunki: ona wybacza mu wszelkie przygody z kobietami, on nie stawia jej żadnych wymagań. Wedle tego schematu upływają im również wakacje na Riwierze. Raymond zabawia się bez żadnych zobowiązań z Elzą, jego córka romansuje z niezbyt mądrym, ale dorodnym studentem Cyrylem.
Wszystko zmienia się radykalnie, gdy do ich willi przyjeżdża Anna Larsen, piękna, mądra i kulturalna dawna przyjaciółka matki Cecylii (spotkaną po latach niewidzenia Raymond zaprosił na wakacje). Pierwsza nie wytrzymuje porównań z tą niezwykłą kobietą Elza i wyprowadza się z domu. O wiele bardziej podekscytowana jest Cecylia. Jednak mimo wyzywającego zachowania nastolatki Anna nie daje się (poza jednym incydentem) sprowokować dziewczynie. Wkrótce ojciec głęboko angażuje się w związek z Anną, a ta konsekwentnie usiłuje wprowadzić ład w życiu przyszłej pasierbicy. Rozdrażniona Cecylia najpierw skutecznie reżyseruje romans Elzy z Cyrylem (któremu zresztą sama się równocześnie oddaje, by tym pierwszym w życiu aktem seksualnym udowodnić sobie własną dojrzałość), następnie umiejętnie rozbudza zazdrość ojca o dawną kochankę, a na koniec zręcznie ukazuje Annie zdradę przyszłego męża.
Wstrząśnięta kobieta, nieświadoma, że jest ofiarą manipulacji pozornie naiwnej dziewczyny, opuszcza dom Raymonda. W drodze do Paryża nie umie jednak zapanować nad nerwami, traci panowanie nad samochodem i ginie w wypadku. Lekkomyślny Raymond wkrótce pocieszy się po śmierci swej "wielkiej miłości", ale wspomnienie Anny kładzie się na życiu jego córki cieniem skrywanego smutku.
W ekranizacji powieści z 1958 r. (reż. O. Preminger) rolę Cecylii grała Jean Seberg.