Bohater powieści pasterskiej Honoré d’Urfé Astrea.
Syn Alcypa i Amarylis, brat Licydasa. Młody, piękny pasterz zakochany w pasterce Astrei. Wrażliwy i skłonny do melancholii. Jakkolwiek na zhierarchizowaną fabułę powieści składają się także inne historie (np. Sylwandra i Diany, Gatatei, Polemasa i Lindamora), najważniejszą rolę pełni w niej opowieść o miłości Celadona i Astrei. Zakochany Celadon nieustannie wyznaje Astrei swoją miłość, pisze do niej listy, układa wiersze. Ta jednak pozostaje dość chłodna wobec tych gorących wyznań, a nawet wystawia Celadona na swoistą próbę (która jest po części spowodowana 152 nieprzychylnością rodziców wobec tego związku): każe mu udawać miłość do innych dziewcząt.
Celadon ciężko znosi rozkazy pasterki, a kiedy ta oskarża go o zdradę i zakazuje zbliżać się do siebie, postanawia się zabić i rzuca się do rzeki Lignon. Jednak nie ginie, woda wyrzuca go na brzeg, gdzie zostaje odnaleziony przez trzy nimfy: księżniczkę Galateę i jej damy dworu, Sylwię i Leonidę. Te zabierają go do pałacu. Tam, ukrywając jego obecność przed innymi mieszkańcami, opiekują się nim troskliwie.
Tymczasem Astrea i inni pasterze są pewni, że Celadon zginął. Jego brat jest przekonany, że stało się to z powodu zazdrości Astrei. Pokazuje więc pasterce listy, a także recytuje wiersz Celadona, które są dowodami niewinności jego brata. Wtym samym czasie Celadon powoli wraca do zdrowia. Galatea, a także Leonida zakochują się w nim. Galatea pragnie za wszelką cenę związać ze sobą Celadona: nie chce wypuścić go z pałacu, czyta jego listy miłosne. Leonida, która będzie potrafiła wznieść się ponad własny egoizm, sprowadza do pałacu swojego stryja, druida Adamasa, aby powstrzymać Galateę i pomóc Celadonowi. Dzięki sprytowi druida, a także sprzyjającej sytuacji (niespodziewane odwiedziny matki Galatei, królowej Amazys) Celadonowi udaje się uciec w przebraniu nimfy Lucyndy.
Późniejsze życie pasterza jest pełne smutku i samotności. Zamieszkuje on z dala od ludzi, w jaskini, gdzie oddaje się marzeniom o Astrei. Leonida, pragnąca go uratować, próbuje bezskutecznie nakłonić go do normalnego życia.Wtymczasie Astrea, za sprawą dwóch listów napisanych ręką Celadona, które w dość tajemniczy sposób trafiają do niej, przeżywa jeszcze głębiej swoją rozpacz.Wraz z innymi pasterzami czci ona pamięć zmarłego Celadona, organizuje wspaniałe uroczystości pogrzebowe i wznosi pomnik ku jego czci. Ostatecznie miłosne perypetie pasterzy kończą się szczęśliwie, w czym niemały udział ma, po raz kolejny, Adamas: druid przebiera Celadona za swoją córkę Alexis i aranżuje spotkanie z Astreą.
Pasterka, nie rozpoznając kto ukrywa się pod sukniami dziewczyny, wyznaje swoją miłość do Celadona. Adamas demaskuje swoją rzekomą córkę i obiecuje, że następnego dnia złączy ślubami Astreę i Celadona.