Główny bohater powieści Honoré Balzaca Stracone złudzenia, występujący także w książce Blaski i nędze życia kurtyzany
W Straconych złudzeniach Lucjan jest młodym poetą, który śladem kochanki, Luizy de Bargeton, przyjeżdża do Paryża, gdzie ta wprowadza go w świat; jednak środowisko paryskie zmienia stosunki między kochankami, którzy się rozchodzą, a Lucjan próbuje sam wypracować sobie pozycję dzięki twórczości literackiej. Poznaje przy tym aktorkę Koralię, z którą nawiązuje romans, trzymany jednak w ukryciu ze względu na bogatego protektora Koralii. Lucjan stopniowo staje się znanym recenzentem teatralnym, ale wskutek intryg konkurentów zarówno on, jak i Koralia stają się przedmiotem ataków i polemiki prasowej, w wyniku której dochodzi do pojedynku Lucjana z dawnym przyjacielem, d’Arthezem.
Lucjan zostaje w nim ranny, a wkrótce opiekująca się nim Koralia umiera na gruźlicę. W tej krytycznej (także pod względem finansowym) sytuacji spotyka Vautrina, który przedstawia mu plan wyjścia z impasu; Lucjan godzi się na jego propozycję i staje się narzędziem w rękach tego bezwzględnego intryganta. Obaj pojawiają się ponownie w powieści Blaski i nędze życia kurtyzany (Vautrin występuje jako ksiądz Carlos Herrera, zaś Lucjan posługuje się rodowym nazwiskiem Rubempré), gdzie Vautrin wykorzystuje kochankę Lucjana, Esterę van Gobseck, jako przynętę zastawioną na bogatego barona de Nucingena (męża Delfiny, córki Goriota). Kiedy matactwa Vautrina zostają ujawnione, a oszukana przez niego i zrozpaczona Estera popełnia samobójstwo, uwięziony wraz ze swoim "przyjacielem" Lucjan wiesza się w celi.