Główna bohaterka powieści Davida Herberta Lawrence’a Kochanek Lady Chatterley.
Konstancja jest młodą, żywiołową kobietą. W wieku dwudziestu dwóch lat wychodzi za Clifforda Chatterleya, swego dawnego przyjaciela. Młody mąż po zaledwie roku małżeństwa zostaje w 1918 r. ranny na wojnie i w wyniku tego sparaliżowany od pasa w dół; musi poruszać się na wózku inwalidzkim. Odtąd poświęca się wyłącznie literaturze, sztuce, życiu duchowemu. Dba także o kopalnię, której jest właścicielem. Stara się nie sprawiać kłopotu żonie, zdając sobie sprawę, że i tak jest przez niego nieszczęśliwa.
Mieszkają we Wragby, w majątku Clifforda, który dziedziczy po ojcu tytuł baroneta. Konstancję z mężem łączy głęboka więź duchowa, przyjaźń, zainteresowania. Jednak po pewnym czasie zdaje ona sobie sprawę, że tragedia, jaka dotknęła jej męża, również i ją pozbawiła bardzo ważnej części jej życia - miłości fizycznej. Jej młode i zdrowe ciało zaczyna odczuwać ten brak. Na początku wydaje się jej, że prowadzenie domu, gospodarskie czynności i miłość, jaką czuje do męża, wystarczą jej.
Ale podczas długich z nim rozmów, które w końcu wydają się jej nudne i jałowe, dostrzega, jak bardzo brakuje jej fizycznej bliskości mężczyzny. Mąż po części domyśla się, co się z nią dzieje i wspaniałomyślnie pozwala jej mieć kochanka, a nawet dziecko. Oczywiście Clifford chce być dla dziecka prawnym opiekunem. Konstancję oburza ta propozycja, jednak po jakimś czasie dochodzi do wniosku, że ma prawo zaspokoić swoje cielesne pragnienia.
Poznaje gajowego Mellorsa. Najpierw wydaje się jej ordynarny i brzydki, ale pewnego dnia niespodziewanie zachwyca ją piękno jego nagiego ciała. Nawiązuje z nim płomienny romans, oparty początkowo tylko na pożądaniu. Clifford nigdy nie dowiaduje się, kto jest kochankiem żony. Mellors nie jest do końca zadowolony z roli, jaką przyszło mu pełnić, ale zakochuje się w lady Chatterley. Konstancja zastanawia się, czy mogłaby opuścić męża, który zaczyna ją irytować. Toczy na ten temat długie rozmowy z Mellorsem; on nie wyobraża sobie, aby mogła nagle zostać żoną prostego robotnika. Konstancja także wie, że tęskniłaby za książkami, obrazami i rozmową z człowiekiem wykształconym. Zaczyna coraz częściej kłócić się z Mellorsem, który zarzuca jej brak szacunku i wykorzystywanie go.
Oburzona jego wulgarnością i nienawiścią do klasy panującej wyjeżdża do siostry. Tam przekonuje się, że jest w ciąży. Zdaje też sobie sprawę, że nie uda się jej zrobić ze swego kochanka prawdziwego dżentelmena. Wie, że należą do różnych światów i nic tego nie zmieni. Mellors także wie, że przejście ze stanu robotniczego do szlacheckiego jest niemożliwe. Staje się to źródłem udręki Konstancji. Tymczasem do Mellorsa wraca jego żona. Konstancja zaczyna bać się, że może utracić prawdziwe życie, które jest dla niej możliwe tylko przy Mellorsie.
Postanawia wrócić i nadal z nim być. Po powrocie dużo rozmawia z Cliffordem o górnikach i jest zdumiona, że on traktuje ich niemal jak zwierzęta i tanią siłę roboczą. Ona sama uważa, że w klasie robotniczej jest więcej serca i siły niż w przedstawicielach szlachty, takich jak jej mąż. Zaczyna go nienawidzić i nie chce oddać mu dziecka. Postanawia wynieść się od niego, uzyskać rozwód i zostać panią Mellors. Związek z gajowym otworzył jej oczy na prawdziwe oblicze klasy, w której dotąd trwała. Teraz chce żyć wśród robotników i nie mieć nic wspólnego ze szlachecką pychą, którą dostrzegła w mężu. Pod maską dżentelmena widzi teraz chłód i próżność. Ma pieniądze, by kupić farmę, na której mogłaby pracować z Mellorsem.
Po kłótni z kochankiem, który nie godzi się na taki układ, postanawia jednak na niego czekać i opiekować się jego dzieckiem. Powieść była skandalem epoki ze względu na śmiałe sceny erotyczne. Jej okrojone wydanie pojawiło się w roku 1928, a pełny tekst otrzymali czytelnicy dopiero w roku 1960.