Bohaterowie wielu japońskich legend sławiących samurajski etos lojalności wasali wobec swojego pana.
Źródłem opowieści stało się autentyczne wydarzenie - w styczniu 1703 roku grupa byłych wasali Asano Naganoriego najechała na rezydencję Kiry Yoshinaki, człowieka, który przyczynił się do śmierci ich pana. Przyczyną konfliktu były wydarzenia z 1701 roku, kiedy Asano został wyznaczony do reprezentowania szoguna podczas ceremonii przyjmowania życzeń noworocznych od cesarskich dostojników.
W owym czasie osobą odpowiedzialną za etykietę podczas tego typu uroczystości był właśnie Kira, jednak ten potraktował Asano wyniośle i nie udzielił mu żadnych wskazówek dotyczących zachowania. Zdenerwowany Asano dobył miecza i zaatakował Kirę na terenie zamku szoguna w Edo, co było surowo zakazane.
Za ten czyn Asano został skazany na popełnienie rytualnego samobójstwa seppuku. Jego 47 wasali, którzy pozbawieni pana zostali rôninami (bezpańskimi samurajami) postanowiło pomścić śmierć pana. Wtargnęli do rezydencji Kiry i zabili go. Czyn ten wywołał dylemat wśród urzędników szoguna. Z jednej strony złamali oni obowiązujące prawo, jednak szlachetne pobudki, dla których dokonali mordu, wzbudziły powszechny podziw jako przejaw cechy najwyżej cenionej wśród samurajów - absolutnej wierności swemu panu.
W rezultacie zostali oni skazani na honorowe popełnienie seppuku. Zbiorowe rytualne samobójstwo nastąpiło w marcu 1703 roku.
Wojownicy zostali pochowani w pobliżu grobu ich pana w świątyni Sengakuji. Ich czyn prawie natychmiast został owiany legendą, a sami wojownicy stali się bohaterami narodowymi często utrwalanymi w literaturze i sztuce.
Najbardziej znaną sztuką teatralną sławiąca dzielnych wojowników jest Chûshingura, czyli skarbiec wiernych wasali (Kanadehon chûshin-gura) autorstwa Izumo Takedy, 1748 r.