Postać biblijna.
Syn Jessego, drugi i największy z królów izraelskich. Nim został królem był pasterzem owiec i muzykiem na dworze. Biblijna opowieść rozpoczyna się od namaszczenia na króla wskazanego przez Boga prorokowi Samuelowi najmłodszego z synów Jessego, Dawida, a był on rudy, miał piękne oczy i pociągający wygląd (1 Sm 16,12).
W ten sposób Dawid znalazł się na dworze panującego jeszcze Saula. Swe męstwo dał poznać w walce z Goliatem, którego pokonał za pomocą procy. Jako rywala do tronu próbował zabić go Saul, Dawid jednak miał sprzymierzeńca w synu Saula, Jonatanie, z którym zawarł przymierze przyjaźni. Dawidowi przypisuje się zdobycie Jerozolimy (zajmowanej przez Jebuzytów) i uczynienie z niej stolicy państwa. Według danych historycznych panował przez czterdzieści lat od około 1010do 970 p.n.e.
Biblia ukazuje go jako tego, który zjednoczył cały naród izraelski i stworzył lokalne imperium rozciągające się od Egiptu po północną Mezopotamię. Był człowiekiem o licznych talentach: dobrym pasterzem, zdolnym muzykiem, poetą, doskonałym wojownikiem, zręcznym politykiem i administratorem. Za pośrednictwem proroka Natana otrzymał od Boga obietnicę wiecznej dynastii. W oparciu o nią rozwinęły się proroctwa o mesjaszu tytułowanym "synem Dawida". Tak również Jezusa określają teksty ewangeliczne.
Jeszcze za życia do prowadził do przekazania władzy królewskiej synowi Salomonowi, który dokonał za planowanego przez Dawida dzieła - budowy Świątyni jerozolimskiej. Do najbardziej znanych epizodów życia Dawida należy uwiedzenie Batszeby, żony hetyckiego najemnego żołnierza, którego Dawid podstępnie nakazał pozostawić na placu boju, aby przez jego śmierć ukryć swój czyn i brzemienność Batszeby.
Grzech wypomniał mu jednak prorok Natan, a karą miały być nie szczęścia w rodzinie Dawida (śmierć syna Batszeby, gwałt zadany przez Dawidowego syna, Amnona, jego siostrze Tamar, zemsta innego syna, Absaloma, który zabił Amnona, a w końcu bunt Absaloma i je go śmierć) Dawidowi przypisuje się tradycyjnie autorstwo Psałterza (Księgi Psalmów). Imię Dawid pojawia się około 1000 razy w tekstach Starego i Nowego Testamentu. Nie jest jednak jasne, co ono znaczy i jakiego jest pochodzenia. Niektórzy wskazują na jego związek ze słowem oznaczającym "ukochanego". Próbowano też wyjaśnić je jako rodzaj tytułu określającego "dowódcę" lub "generała".