Główny bohater Pustelni parmeńskiej Stendhala.
Młodszy syn margrabiego del Dongo, wychowany u jezuitów w Mediolanie. Jako młody chłopak wbrew woli ojca w 1815 r. wyrusza do Paryża, aby wesprzeć uwielbianego Napoleona. Ranny pod Waterloo, po powrocie do domu musi się ukrywać przed represjami Austriaków i wyjeżdża do Neapolu na studia do Akademii Duchownej.
Po powrocie dzięki protekcji swojej ciotki Ginydel Dongo (z którą wiąże go dość dwu znaczne uczucie) oraz przyjaźni z jej kochankiem, hrabią Mosca della Rovere, ma zostać głównym wikariuszem Parmy, jednak romans z wędrowną aktorką Marietą powoduje walkę z zazdrosnym o nią aktorem Gilettim, w której Fabrycy zabija rywala; schwytany zostaje osadzony w więzieniu w Parmie, skąd pomaga mu uciec Kleila Conti.
Musi się jednak ukrywać i dopiero po śmierci księcia Ernsta IV, wroga jego protektorki Giny, otrzymuje ułaskawienie. Staje się słynnym kaznodzieją, jednocześnie kontynuując związek z Kleilą, obecnie żoną margrabiego Crescenzi; po niefortunnej śmierci synka z tego związku, która pociągnęła za sobą także śmierć Kleili, Fabrycy usuwa się do pustelni pod Parmą, gdzie wkrótce umiera.