Postać historyczna, bohater tragedii Książę niezłomny Pedra Calderóna de la Barca.
Historyczny Fernand to infant królestwa portugalskiego, który w 1437 roku uczestniczył w wyprawie wojennej na wybrzeżu północnej Afryki i jako zakładnik trafił do więzienia mauretańskiego w Fezie. Po pięciu latach zmarł w niewoli, w 1470 roku został beatyfikowany. W tragedii Calderóna przybywa do Afryki na czele wojsk portugalskich i w towarzystwie brata, Don Henryka.
Wyskakując ze statku na brzeg afrykański, upada, co odczytuje jako zapowiedź nieszczęścia. Po bitwie z Maurami bierze do niewoli wodza floty Fezu, Muleja, kochającego się w księżniczce mauretańskiej, Feniksanie, która jednak za namową ojca zgodziła się wyjść za Tarudanta, księcia Maroka. Fernand, wzruszony jego historią miłosną, zwraca Mulejowi wolność.
Niedługo potem bieg wojny odwraca się, Fernand ulega przewadze króla Fezu i trafia do niewoli. Maurowie obiecują Portugalii uwolnić infanta w zamian za klucze do miasta Ceuty, zarządzanego przez chrześcijan. Fernand znosi niewolę z godnością, po nadejściu z Lizbony aktu przekazującego królowi feskiemu Ceutę jako okup za jego wolność, nie zgadza się na warunki umowy i niszczy papier.
Z zakładnika staje się niewolnikiem. Cierpi głód, pracuje w pocie czoła, żebrze. Zgodnie z ideałem rycerza chrześcijańskiego odrzuca jednak możliwość ucieczki, którą stwarzają mu Feniksana i Mulej. W końcu umiera z wyczerpania i głodu, w ramionach sługi Don Żuana.
W godzinę śmierci jako zjawa prowadzi wojska portugalskie przybywające do brzegów Afryki z odsieczą. W czasie walki Portugalczycy biorą do niewoli Feniksanę, którą następnie wymieniają na ciało infanta.