Postać z Don Kichota Miguela de Cervantesa.
Imię nadane damie swojego serca przez Don Kichota po podjęciu decyzji zostania błędnym rycerzem. Właściwie nazywała się Aldonsa Lorenso i była to dziewczyna wiejska, bardzo przystojna, w której przez jakiś czas [Don Kichot] był zakochany, choć, jak się zdaje, ona sama o tym nigdy nie wiedziała ani nie zdawała sobie sprawy.
Od swoich przeciwników domaga się on uznania, że Dulcynea z Toboso jest najpiękniejszą kobietą na świecie. W obu częściach powieści Dulcynea jest jedynie wzmiankowana, a upór bohatera traktowany jest jako jeden z dowodów jego szaleństwa nawet przez Sancho Pansę, który przedstawia swemu panu jako Dulcyneę napotkaną szpetną i prymitywną wieśniaczkę, a ten traktuje to jako skutek czarów wrogich mu czarowników. Dulcynea w tradycji literackiej stała się symbolem wyidealizowanego i bezinteresownego obiektu platonicznej miłosnej adoracji.