Także znany jako Goha, Żha i pod innymi imionami bohater kilkuset żartów, anegdot i dowcipnych opowieści należących do folkloru arabskiego.
Pierwszy wspomniał tę postać Al-Dżahiz (w nie zachowanym Traktacie o głupcach z początków IX wieku), przypisując mu umiejętność ciętej riposty. W X wieku po- wstał anonimowy zbiór anegdot Kitab nawadir Dżuha (Księga anegdot Dżuhy), z której czerpią późniejsi autorzy. Al- Majdani (zm. 1124) notuje porzekadło "głupszy niż Dżuha", powtarzane po dziś dzień w krajach arabskich. Dżuha to pozornie wesoły głupek, jednak obdarzony tzw. chłopskim rozumem. Potrafi wykpić i ośmieszyć wielkich tego świata, a także wyprowadzić w pole mieszkańców całego miasta lub własnych gości.
Podobnie jak ➞ Abu al-Fath Iskandari z Makam, Dżuha jest urodzonym wydrwigroszem, udającym głupka spryciarzem, który umie zadbać o zapłatę za rozstrzygnięcie sporu, a także wybrnąć zwycięsko z najtrudniejszych sytuacji. Księga anegdot Dżuhy została przełożona na turecki w XV lub XVI wieku, a tę wersję rozszerzoną przełożono z powrotem na arabski w wieku XVII. Uczeni nie są w stanie sprecyzować, kiedy pojawił się Goha w Egipcie, wiadomo natomiast, że został tam połączony w jedną postać z Hodżą Nasr ad-Din’em, ludowym wesołkiem znanym w Turcji od końca średniowiecza. Postać ta jako Dżuhi przeniknęła do literatury perskiej, w Nubii jest znany jako Dżauha, na Malcie - Dżahan, we Włoszech - Giafa lub Giacca, w Maghrebie u Berberów jako Dżeha. Marokańczycy uważają, że prawdziwy Dżuha pochodzi z Fezu i nazywają go Żha al-Fasi ("Fezyjski").