Postać biblijna.
Bliźniaczy brat patriarchy Jakuba, syn Izaaka i Rebeki, protoplasta Edomitów (Rdz 36,43). Urodził się czerwony i okryty owłosieniem jak płaszczem. Był pierworodnym synem, lecz jak stwierdza autor biblijny, zlekceważył swój przywilej pierworództwa, dający mu władzę w rodzie i podwójny spadek po ojcu. Historia rywalizujących bliźniąt rozpoczęła się już w łonie matki, a Bóg zwiastował brzemiennej Rebece narodziny "dwóch narodów". Ezaw stał się zręcznym myśliwym i był umiłowanym synem Izaaka, gdy tymczasem Jakub był ulubieńcem Rebeki.
Ezaw pozbawił się jednak swego pierworództwa "sprzedając" je bratu za miskę soczewicy, którą Jakub gotował, kiedy z polowania wrócił bardzo głodny Ezaw. Ostatecznie kwestię dziedziczenia miał przypieczętować ojciec przekazując przed śmiercią błogosławieństwo pierworodnemu. Ale niewidomego Izaaka oszukał młodszy z bliźniaków, Jakub, udając Ezawa. Pomogła mu w tym matka Rebeka ubierając Jakuba w koźle skóry, gdyż Ezaw był porośnięty włosem. Kiedy prawda wyszła na jaw, a zrozpaczony Ezaw prosił ojca z płaczem o błogosławieństwo, Izaak dał Ezawowi inne błogosławieństwo, w świetle którego miał on zostać sługą młodszego brata.
Ezaw postanowił więc zabić brata. Ale Jakub za radą matki uciekł, a kiedy powrócił po latach, Bóg chronił go tak, że Ezaw odstąpił od zemsty. Ezaw osiedlił się na Wyżynie Seir i podobnie jak Jakub stał się praojcem wielkiego narodu. Tradycja biblijna wywodzi od niego Edomitów, z którymi Izrael musiał prowadzić wojny.