Bohater powieści Meir Ezofowicz Elizy Orzeszkowej.
Żyd mieszkający w miasteczku Szybów, potomek rodziny Ezofowiczów, z której pochodził Michał Ezofowicz, mianowany przez króla Zygmunta Starego seniorem nad Żydami zamieszkującymi tereny Litwy i Białorusi. Meir, zwolennik tolerancji, staje w obronie rodziny karaimów, uważanych za odszczepieńców, czym naraża się na gniew rebego Mosze, nauczyciela religii oraz rabina Izaaka Todrosa. Niedługo potem, zakochawszy się w karaimce Gołdzie, sprzeciwia się woli dziadka Saula i odmawia poślubienia Mery, córki kupca Elego Witebskiego.
Po interwencji funkcjonariuszy gminy żydowskiej z Szybowa odbywa tygodniową pokutę zamknięty w budynku hamidraszu. Opuściwszy miejsce odosobnienia, wpada na trop przestępstwa przygotowywanego przez arendarza Jankiela Kamionkera, który przehandlowawszy część wódki należącej do dziedzica Kamiońskiego, postanawia dla zatarcia śladów podpalić jego magazyn. Meir chce zapobiec przestępstwu - próbuje porozmawiać z rabinem Todrosem, potem z dziedzicem, lecz nie osiąga zamierzonego celu.
Podczas rozprawy kahalnej, zarządzonej przez Todrosa, odczytuje fragmenty testamentu Michała Ezofowicza, nakazującego Żydom wyjście z getta ortodoksji, wreszcie zostaje skazany przez gminę na klątwę i wygnanie. Obawiając się zemsty szybowian, powierza dokumenty pradziada karaimce Gołdzie. Po śmierci dziewczyny i jej dziadka z rąk ludzi Todrosa, za pośrednictwem chłopca Lejbele odzyskuje dokument. Opuszcza Szybów i w towarzystwie Lejbele wyrusza na wygnanie.