Postać z mitologii greckiej.
Córka Minosa i Pazyfae, żona Tezeusza. Historia jej namiętności do pasierba ➞ Hipolita, i wysunięte przeciw- ko młodzieńcowi całkowicie fałszywe oskarżenie o gwałt i samobójcza śmierć Fedry stanowią kanwę wielu dramatów, m.in. dwu utworów Eurypidesa: Hipolita zasłaniającego oblicze i Hipolita uwieńczonego, dalej Fedry Sofoklesa - wszystkie trzy wiązać się mają ze skandalem obyczajowym, jakim okazało się wprowadzenie przez Eurypidesa na scenę narzucającej się pasierbowi Fedry.
W zachowanym dramacie namiętność Fedry zdradza młodemu człowiekowi (w przekonaniu, że jedynie wzajemność Hipolita może ocalić życie królowej) jej piastunka; przerażona pogardą, jaką wybucha oburzony młodzieniec, Fedra pisze oszczerczy list i odbiera sobie życie. Późniejsza Fedra Seneki (I w. n.e.) stanowi połączenie wersji Sofoklesa z pierwszą wersją Eurypidesa. Postać Fedry pojawia się też w dramacie klasycystycznym (Racine), a także XX-wiecznym (G. d’Annunzio).