Postać historyczna i bohater poematu epickiego Gofred abo Jeruzalem wyzwolona Torquato Tasso.
Historyczny Gotfryd z Bouillon (1060 lub 1061-1100) to książę Dolnej Lotaryngii, uczestnik I wyprawy krzyżowej w 1096 roku. Podczas oblężenia Jerozolimy w 1099 roku dowodził wojskami atakującymi miasto od północnego wschodu. Po zwycięstwie chrześcijan został wybrany na króla Jerozolimy, lecz odmówił przyjęcia tytułu królewskiego i tytułował się "obrońcą grobu świętego". Zmarł podczas oblężenia Hajfy. Został pochowany w Jerozolimie.
W poemacie Tassa działalności Gofreda towarzyszą cuda i znaki - np. Bóg, wyjrzawszy z nieba i przekonawszy się o gotowości wojsk chrześcijańskich do wojny, o wschodzie słońca posyła do Gofreda anioła Gabriela z rozkazem objęcia dowództwa i odbicia Jerozolimy z rąk pogan. Podczas narady, poprzedzającej wyprawę krzyżową, Gofred zyskuje posłuch wśród rycerzy i w odpowiedzi na apel Piotra Pustelnika staje na ich czele.
Niedługo potem do obozu chrześcijan w Emaus przybywają posłowie egipscy, Argant i Alet, którzy próbują odwieść Gofreda od walki. Na znak wojny zostają przez rycerzy chrześcijań- skich obdarzeni hełmem i mieczem. Rankiem wojsko rusza na Jerozolimę. Diabeł namawia czarnoksiężnika Hidraota z Damaszku do wysłania do krzyżowców czarodziejki Armidy.
Dziewczyna prosi Gotfreda o pomoc i na czele dziesięciu mężów opuszcza jego obóz. Za sprawą Alekto, wiedźmy niezgody, w obozie chrześcijańskim pojawia się nieład, rośnie gniew na Gofreda. Po uśmierzeniu buntu, podczas walki z siłami Sulimana Gofred zagrzewa chrześcijan do walki, wreszcie zostaje trafiony strzałą z łuku Koryndy i opuszcza pole bitwy. Odzyskuje zdrowie za sprawą Anioła Stróża.
Wkrótce godzi się na ułaskawienie Rynalda, zabójcy Gernarda, i zorganizowanie wyprawy, która uwolni zbiega z rąk czarodziejki Armidy. Wyprawa kończy się sukcesem, rycerz powraca do obozu chrześcijan, którzy przystępują do szturmu i zdobywają Jerozolimę. Na murach pojawia się chorągiew zdobna w złote lotaryńskie krzyże.