Postać z dramatu Juliusza Słowackiego Balladyna.
Grabiec jest chłopakiem z rodzinnej wsi Aliny i Balladyny, synem miejscowego organisty zmarłego już dawno temu z powodu nadmiernego temperamentu swej żony, a matki Grabca. Mimo godnej podziwu tępoty krzepki młodzian cieszy dużym powodzeniem u pań: beznadziejnie wzdycha do niego subtelna boginka Goplana, a ku obopólnej satysfakcji romansuje z nim piękna Balladyna.
Rozdrażniona obojętnością pani jeziora zmienia go nawet na pewien czas w drzewo, dzięki czemu Grabiec staje się mimowolnym świadkiem mordu na Alinie. Odczarowany po małżeństwie Kirkora z Balladyną udaje się za ukochaną do jej zamku, gdzie zostaje poszczuty psami. Gotowa spełniać wszystkie zachcianki ubóstwianego mężczyzny Goplana czyni go królem lasu, a on - w myśl dobrze pojętych obowiązków - natychmiast ogranicza wszystkie prawa swych bajecznych poddanych.
W końcu udaje się na ucztę do Balladyny, ukryty pod nowym wyglądem króla dzwonkowego, ale ze świętą koroną Lecha na głowie (są to wszystko również dary Goplany). Kiedy nieświadomy rozwoju wydarzeń zwycięski Kirkor ogłasza, że na tronie w Gnieźnie zasiądzie ten, kto ma prawdziwą koronę, Grabiec uznaje się władcą państwa. Tej samej nocy ginie z ręki Balladyny, pożądającej pełni władzy.