Tytułowa bohaterka powieści Honoré Balzaca.
Jedyna córka skąpca i dorobkiewicza Grandeta, mająca odziedziczyć po nim wielki majątek, ale wychowywana w skrajnie skromnych warunkach. Kiedy kończy dwadzieścia trzy lata, do Saumur, gdzie mieszka, przybywa jej kuzyn Karol, którego ojciec zbankrutował i powierzył swemu bratu opiekę nad synem; ten wysyła bratanka do Indii, a zakochana w nim Eugenia oddaje mu cały swój prywatny majątek - sztuki złota, które od ojca otrzymywała co roku po jednej w dzień urodzin.
Po jego wyjeździe ojciec odkrywa, że córka straciła złoto; aby dowiedzieć się, co z nim zrobiła, więzi ją w pokoju. Spory w domu są przyczyną choroby i śmierci matki Eugenii, a ponieważ dziewczyna otrzymuje po niej spadek, powoduje to zmianę stosunku ojca do córki, i kiedy ten umiera, trzydziestoletnia już Eugenia jest wtajemniczona w jego machinacje finansowe i posiada ogromną fortunę; jednak Karol, który powrócił do Francji, poślubia inną, spłacając czekiem "pożyczone" od Eugenii złoto.
Rozczarowana i zraniona Eugenia wychodzi za mąż za "dobrą partię", ale wspaniałomyślnie spłaca długi stryja, aby ułatwić niewiernemu kuzynowi karierę; owdowiawszy, jako bardzo bogata kobieta nie szczędzi środków na cele charytatywne, prowadząc jednak życie równie skromne, jak jej skąpy ojciec.