Jedna z bohaterek powieści Marcela Prousta W poszukiwaniu straconego czasu.
Najważniejszym spośród pierwowzorów diuszesy Oriany jest hrabina de Chevigne, arystokratka, która jeszcze w czasach licealnych zafascynowała Prousta, jednak postać Oriany nie jest jej prostym, literackim portretem. Powieściowa Oriana, piękna blondynka, jest najważniejszą przedstawicielką strony Guermantes, która przyciąga Marcela, bohatera i narratora dzieła. Rodzina książąt Guermantes, o bajecznym rodowodzie, wydaje się Marcelowi wcieleniem doskonałości i najwyższym kręgiem elity społecznej.
Kiedy - po okresie usilnych starań - udaje mu się dostać do tego towarzystwa, odkrywa z biegiem lat fałsz, intelektualną pustkę, arogancję, degenerację, a nawet żałosną śmieszność tych ludzi. Marcel po raz pierwszy widzi Orianę w kościele w Combray, gdzie od dzieciństwa spędza u rodziny wakacje. Wkrótce zastępuje ona w jego myślach pierwszą miłość do Gilberty Swann i staje się najważniejszym młodzieńczym zauroczeniem bohatera.
Kiedy wreszcie Marcel zbliża się do uwielbianej istoty, znajduje kolejne powody do zachwytu. Oriana z dumą nosi swe pochodzenie od Genowefy Brabanckiej, jest przy tym dowcipna, inteligentna i bystra. Potrafi także ignorować niedoskonałości męża, księcia Błażeja, aroganta, prostaka i kobieciarza. Z czasem jednak okazuje się, że i Oriana jest w wielu kwestiach ignorantką, jej dowcip jest złośliwością, a swoboda ma cechy złego smaku.
Diuszesa kompromituje się ostatecznie, kiedy u boku jej starego męża pojawia się, jako "oficjalna metresa" Odeta de Crécy.
W ekranizacji R. Ruiza Czas odnaleziony (1999) Orianę de Guermantes zagrała Edith Scob. Wcześniej, w filmie Schöndorffa (Miłość Swanna, 1984 r.), rolę Oriany powierzono Fanny Ardant.