Główny bohater powieści Hermanna Hessego "Wilk stepowy".
Haller to antyteza mieszczaństwa. Jest alter ego autora (wskazują na to m.in. wiek, inicjały). Ten pięćdziesięcioletni intelektualista, niezależny duchowo i finansowo samotnik (rentier), trochę filozof, trochę artysta, przeżywa kryzys wieku średniego. Mieszka w Bazylei, czas upływa mu na lekturze, uczonych dysputach, delektowaniu się muzyką, dziełami sztuki, jak również gatunkowymi trunkami i markowymi cygarami.
Jego postać jest skonstruowana z antynomii: jest samotny, ale doskwiera mu brak kontaktu z ludźmi; z jednej strony tęskni za unormowanym mieszczańskim życiem, z drugiej chce je odrzucić, bardziej pociąga go życie artysty. Uważa siebie za człowieka nieprzystosowanego do życia i świata, dla którego jedynym sensownym wyjściem jest samobójstwo. Samobójcze myśli wzmagają się po lekturze wręczonego mu przez ulicznego handlarza Traktatu o wilku stepowym.
Nie dla każdego, w którego bohaterze, Harrym, zwanym "wilkiem stepowym", rozpoznaje siebie - człowieka rozdartego, niezdolnego do samoakceptacji. Dopiero spotkanie Herminy, dziewczyny z nocnego baru, Pabla, saksofonisty w nocnym lokalu, w końcu Marii, która zostaje jego kochanką, zmienia bohatera, jego nastawienie do świata i do siebie. Odrzuca dotychczasowe intelektualne rozrywki na rzecz mniej wyszukanych, m.in. popularnych w latach 20. XX w. dancingów przy muzyce jazzowych bandów.
Jednak przełom dokonuje się dopiero po balu maskowym, gdy Harry otrzymuje żeton do "Teatru magicznego", do którego wstęp jest "tylko dla obłąkanych". W odrealnionym świecie rzuca się w wir szalonych rozrywek, ulega halucynacjom, zmienia wcielenia, odwiedza różne miejsca, znajdując Wskazówki dla odbudowy osobowości, doznaje Cudu tresury wilka stepowego, rozmawia z Mozartem, a w końcu w sali z napisem Jak się przez miłość zabija pozbawia życia Herminę przyłapaną tete-à- tete z Pablem.
Karą za morderstwo jest wieczne życie i jednorazowe wyśmianie (zabójstwo Herminy, która nauczyła go radości, w symbolicznym sensie jest zabiciem własnej duszy). Śmiech jest też receptą na poradzenie sobie z dalszą egzystencją.
Wilk stepowy w latach 60. XX w. stał się rodzajem biblii kontestatorów w Stanach Zjednoczonych. W 1967 r. John Key (Joachim Kraueldat) założył w Los Angeles grupę rockową o nazwie "Steppenwolf". Ich przebój Born To Be Wild znalazł się na ścieżce dźwiękowej filmu Denisa Hoppera Easy Rider (1969). W ekranizacji powieści (reż. Fred Haines, 1974 r.) rolę Harry’ego Hallera zagrał Max von Sydow.