Tytułowy bohater komedii Moliera "Skąpiec".
Starszy już bogaty mieszczanin paryski, owdowiały, nerwowy, podupadający na zdrowiu ojciec dwojga dorosłych dzieci, Elizy i Kleanta. Główną jego cechą jest chorobliwe skąpstwo (w języku potocznym określenie harpagon stało się nawet synonimem skąpca), głównym celem życia - gromadzenie majątku (w dużej mierze pomnażanego dzięki lichwie).
Molierowski bohater cierpi katusze, gdy ma wydać choć grosz, przyjąć kogoś posiłkiem, wspomóc syna (skądinąd rozrzutnika). Drży, że straci pieniądze, że gdy rozejdą się wieści o jego zamożności - stanie się łupem bandytów i złodziei. Akcja komedii łączy ze sobą sceny ukazujące charakter głównego bohatera i perypetie miłosne: dzieci Harpagona, obawiając się, że nie dostaną zgody ojca na małżeństwo, ukrywają swe sympatie - Eliza do Walentego, zatrudnionego u Harpagona w charakterze zarządcy, Kleant do niezamożnej sąsiadki Marianny.
Ale Harpagon także postanawia się ożenić - i to właśnie z Marianną. Kiedy zauważa jej sympatię do syna, pozornie rezygnuje z własnych planów. A potem zapomina o nich naprawdę, gdyż okazuje się, że dosięgło go największe z możliwych (w jego mniemaniu) nieszczęść: został okradziony. Gdy odkrywa stratę, jego ból jest przejmująco prawdziwy i staje się postacią głęboko tragiczną.
Komedia musi się kończyć dobrze, więc w finale okazuje się, że Walenty jest wyratowanym z katastrofy statku synem szlacheckim, Marianna - jego siostrą, a szkatułkę złodziej oddał Kleantowi, który za jej zwrot uzyskuje od ojca zgodę na ślub z ukochaną. Harpagon zaś cieszy się z odzyskania opłakanego już majątku.