Bohater sztuki Petera Handke.
Historyczny Kaspar Hauser, odnaleziony w 1828 roku niemowa, przez kilkanaście lat tkwił w zamknięciu, był człowiekiem w stanie gatunkowej regresji: nie mówił, nie znał innych ludzi ani warunków normalnej społecznej egzystencji. Dramat przedstawia symboliczną sytuację nabywania zdolności komunikacyjnych i wchodzenia w świat kultury: bohatera "pouczają" głosy trzech agresywnych, prawiących nonsensy Wgadywaczy.
Mimo dojścia do samoświadomości, rozumienia i wreszcie samodzielnej artykulacji słów, Kaspar wychodzi z "tortury mówienia" bardziej nieszczęśliwy niż był na początku. Pojawia się przy nim czterech sobowtórów, a sam bohater popada w niezrozumiały bełkot, uciekając od nowo nabytej tożsamości.