Postać biblijna.
Tytułowy bohater księgi zaliczonej do chrześcijańskiego kanonu Starego Testamentu, a zarazem do hebrajskiego zbioru Ketubim, czyli Pism; wzór człowieka cierpiącego i stawiającego pytania o sens i przyczynę cierpienia oraz bólu, o granicę bożej sprawiedliwości. Doświadczony przez Boga Hiob traci majątek, wszystkie dzieci (7 synów i 7 córek liczba symboliczna), a w końcu dotknięty zostaje śmiertelnym trądem.
Pozostaje przy tym człowiekiem wierzącym, sprawiedliwym, bogobojnym. Jego przyjaciele, dziwiąc się ogromowi cierpień Hioba, próbują odnaleźć ich przyczynę. A jest nią swoisty "zakład" szatana z Bogiem o to, czy Hiob pozostanie sprawiedliwym także wobec nieszczęść. Zarówno osoba Hioba jak też literacki motyw cierpiącego nie są czymś wyjątkowym na starożytnym Bliskim Wschodzie.
Do Hioba odwołują się również starożytne teksty arabskie, a tekst księgi jest tak skomponowany, że można śmiało usytuować go w różnych kontekstach religijnych, a nie tylko wśród bohaterów izraelskich. Echa biblijnej Księgi Hioba, a przede wszystkim postać jej głównego bohatera, odnajdujemy we współczesnej literaturze (np. Faust Goethego czy Manfred Byrona).