Główny bohater powieści Klausa Manna "Mefisto".
Höffgen, aktor niemiecki o lewicowych poglądach, swoją karierę rozpoczyna na prowincji. W latach 20. XX w. przenosi się do Hamburga, gdzie dostaje angaż w Teatrze Artystycznym, jednej z awangardowych scen. Jego ambicje sięgają jednak dalej. Dla realizacji swoich dążeń zrobi wszystko - poślubia Barbarę Bruckner, pannę z zamożnego domu, której ojciec ma rozmaite koneksje. Małżeństwo z Barbarą się nie układa, ale znajomości teścia pomagają Höffgenowi w karierze.
W dążeniu do sukcesu nie cofa się przed niczym. W miarę rozwoju kariery rezygnuje stopniowo ze swoich dotychczasowych ideałów, staje się konformistą, knuje intrygi. W sezonie 1928/29 występuje już w teatrze berlińskim. Zyskuje popularność. Sukces owocuje rozlicznymi propozycjami. Wreszcie otrzymuje życiową rolę - w sezonie 1932/33 gra Mefista w Fauście Goethego. Doskonałą kreacją zaskarbia sobie uznanie nie tylko publiczności - z pomocą Lotty Lindenthal, kochanki Marszałka, zyskuje również aprobatę nowych władz (w Niemczech do władzy doszli naziści) i kolejno awansuje na dyrektora teatru, później na intendenta teatrów państwowych. Odsuwa się od dawnych przyjaciół i znajomych, a nawet stara się ich pozbyć.
Była kochanka Höffgena, murzyńska tancerka, Julietta Martens zaczyna go szantażować. W obawie przed utratą swojej pozycji i zrujnowaniem wygodnego życia doprowadza do deportacji Julietty z Niemiec. Aby zawrzeć małżeństwo z Nicolettą Marder oświadcza, że jego żona Barbara jest "rasowo podejrzana". Decyduje o zwolnieniu z teatru aktorów pochodzenia żydowskiego.
Jeśli miewa wyrzuty sumienia, to stara się je zagłuszyć. Raczej jest człowiekiem nie do- puszczającym do siebie myśli, że czyni zło. W końcu jest tylko "zwykłym aktorem"... Mefisto jest powieścią z kluczem: główny bohater to znany w Niemczech aktor Gustav Gruendgens, mąż siostry autora Eriki Mann (prototyp Barbary Bruckner), a teść Höffgena to Tomasz Mann. Pod postacią Marszałka rozpoznajemy Goeringa.
Doskonałej ekranizacji powieści Manna dokonał w 1981 István Szabó (reżyseria i współautorstwo scenariusza z Péterem Dobaim), z niezapomnianą kreacją Klausa Marii Brandauera jako Hendrika Höffgena i Krystyną Jandą w roli Barbary Bruckner. Film otrzymał Oscara w 1982 r. za najlepszy film zagraniczny, wcześniej nagrodę na festiwalu w Cannes w 1981 r. i nagrodę FIPRESCI za scenariusz.